“Ekmek yeter abi!” dedi. Bana abi demesi ayrı ekmek yeter demesi ayrı iki kurşun gibi kalbime saplandı.
(2020’ye Veda Ederken – Koronanın Görünmeyen Yüzüne Dair)
Bu hikayeyi okumak için leylek hikayesi isimli kitabımı satın alabilirsiniz.
06.09.2020
Teşekkür: Yorum ve eleştirileri ile hikayemi güzelleştiren “Akademik Çalışma Okulu”, “Edebi Çalışma Grubu”nun değerli üyeleri, sevgili öğrencilerim ve yoldaşlarım Nisa Nur Köksal, Mustafa Dündar, Şahin Kılıç, Betül Akçay’a teşekkürü borç bilirim.
Akademisyen, Hukuki Danışman ve Yazar
Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu, Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Özel Hukuk yüksek lisans mezunu ve İstanbul Üniversitesi Özel Hukuk doktora eğitimi (devam ediyor). Kişiler, Aile, Eşya, Miras, Borçlar, Gayrimenkul, Fikri Mülkiyet ve Ürün Sorumluluğu Hukuku alanlarında çalışma yapmaktadır. Ayrıca hikâye, deneme ve eleştiri yazarlığı da yapmaktadır. Evli ve baba.
Bir hadise ancak bu kadar güzel kaleme alınır ve yazıyı dökülür, okurken bizzat ben de hadiseyi yaşamış gibi hissettim, insanı sorgulamaya ve tefekkür etmeye sevk eden bir yazı olmuş. Elinize sağlık.
Hikayenizi okudum, çok etkileyiciydi. Sanırım daha güzel bir kelime ile ifade edemem. Olağan hayat akışımızın içinde o kadar ben merkezli düşünüyoruz ki, dışarda yaşanan hayatlara ve acılara uzak kalıyoruz. Bazen bizzat yaşadığımız olaylar bazen de böylesi araçlarla bu gaflet ve ümitsizlik halinden çıkabiliyoruz. Emeğinize sağlık…
Uzun zamandır hiç bu kadar soluk soluğa bir şeyler okumamıştım sanırım. Öyle ki an be an olayın içindeymişim gibiydi okudukça.. Hani gözleri dolar ya insanın, o misal etkiledi beni. Topluma ve yaşantılarımıza birebir ayna tutan çok başarılı bir olay öyküsü olmuş. Yazanın, hissedenin, yaşayanın yüreğine sağlık…