(DENEME)
YAZAR: Nisa Nur KÖKSAL
Biz insana, kendi iyiliğine çalıştığı için değil, komşusunun iyiliğine çalışmadığı için bencil deriz.
Richard Whately
Benciliz.
Sen, ben, biz, hepimiz…
Pastadaki en büyük dilimi alamayacağı için masaya oturmayan, sırf yarısı boş diye bardağı fütursuzca kıran herkes bencil. Mesela bir çocuk ağlıyor bir yerlerde, bizimki beşiğinde huzurla uyuduğu müddetçe duymuyoruz. Bir yerlerde insanlar ölüyor açlıktan, biz “extra large” menülerimizin küçüklüğünden yakınıyoruz. Bir kadın öldürülüyor sokağın ortasında, giydiği elbisenin kırmızılığını konuşuyoruz. O elbise kadar bile kızarmıyor yüzümüz ‘‘Kim bilir ne yaptı öldürülmeyi hak edecek ?’’ diye konuşuyoruz.
Benciliz.
Sırf kendi dünyamız karanlık diye başkalarının ışığını söndürmeyi kendimize hak görecek kadar, kendi bahçelerimiz bahar görmedi diye, bahçesi bahar görenlerin çiçeklerini kopartacak kadar benciliz. On dört yaşında başlık parası için satılıp, gerdek gecesi ölen kızlara üç dakikalık televizyon haberi kadar üzülüp, kanalı değiştirdikten sonra da tecavüzcüsü ile evlendirilen kadın dizilerini evimize konuk edecek kadar benciliz. Bu yüzden hala bin yaşıyor bize dokunmayan yılanlar.
Benciliz.
Bizi kendi bataklığımızdan çıkartmak isteyenlere ellerimizin çamurunu bulaştıracak kadar benciliz, kendi rengimize boyamak istiyoruz dünyayı. Bahçedeki sarı çiçekleri kopartıyoruz, sırf beyaz değil diye. Beyaz çizgili siyah zebraların, siyah çizgili beyaz zebralardan üstün olduğunu sanıyoruz. Rengarenk boya kalemlerimizi aynı kutuya koyarken, insanları renkleri için ayrıştırıyoruz.
Benciliz.
Avrupalı çocuklara saklambaç oyununu öğretirken, Ortadoğu’da çocuklara mermilerden saklanmayı öğretiyoruz. Yemen’de kardeşiyle beraber evine su taşırken keskin nişancı tarafından vurulan Rüveyda ile beraber merhameti, insanlığı sessiz sedasız gömecek kadar, Ortadoğu’da düşlerinden vurulurken çocuklar, yaşamak masalını çocuklarımıza anlatacak kadar benciliz.
Benciliz.
Komşumuz aç iken, gırtlağımıza kadar doyarak kalktığımız yemek masamızdaki porsiyonlarımızın büyüklüğü midemize yük olurken vicdanlarımızı soda ile rahatlatacak kadar benciliz. Kendi gururumuzu keyifle okşarken bir yetimin başını sevgiyle okşayamayacak kadar benciliz.
Varaklarımız altın, yüzüklerimiz altın, dişlerimizin kaplaması hatta yemeklerimizin tozu bile… Peki ama kalplerimiz, onlar neden paslı?
Teşekkür: Bana ve tüm akademik çalışma okulu öğrencilerine desteğini esirgemeyen, kıymetli görüşleri ile yazıma değer katan sayın hocam Ahmet Fevzi KİBAR’ a çok teşekkür ederim.
Ayrıca değerli yorum ve eleştirileri için Rana YURTOĞLU, Berranur YURUK, Turabi TİLKİ, Mustafa DÜNDAR, Enes ÖZER ve Betül AKÇAY’a teşekkür ederim.
Bencillik duygusu bu kadar iyi anlatılamazdı, çok etkileyici , çok başarılı , tebriklerrr….
Herkes keşke bu pencereden baksa. Çok etkileyiciydi. Teşekkürler. Yüreğinize sağlık
Kaleminize sağlık. Çok etkilendim böyle önemli bir konuyu çok güzel bir şekilde açıklamışsınız.
Günümüz insanlığının farkında olmadan ne hale geldiğini çok güzel anlatmışsınız. Etkileyici ve bilinçlendiriciydi. Tebrik ederim.
Tebrik ederim başarılarının devamını diliyorum gurur duydum
Çok başarılı bir yazı olmuş. Emeklerinize sağlık.
Elinize yüreğinize sağlık. Çok haklı bir yazı olmuş. Çok etkileyici. İnsanları böyle faydalı yazıları okuyup ders alması dileğiyle. Başarılar…
“Rengarenk boya kalemlerimizi aynı kutuya koyarken, insanları renkleri için ayrıştırıyoruz.” Bu cümle o kadar anlamlı ve manidar ki. Bencillik hayatın içinden çok güzel örneklerle anlatılmış. Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
Bu kadar önemli bir konudaki durumumuz başka türlü nasıl anlatılabilirdi acaba? Gerçekten çok güzel olmuş, çok etkileyiciydi. Kalemine, yüreğine sağlık…❣️
Çok başarılı bir yazı olmuş gerçekten, kaleminize sağlık.
Çok güzel bir yazı olmuş tebrik ederim..
çok etkileyici ve başarılı bir yazı olmuş,kaleminize sağlık.
Böylesine önemli bir konuyu bu derece etkileyici ve güzel açıkladığınız için kaleminize ve yüreğinize sağlık.